Wees niet bang voor de touchscreen MacBook
Terwijl er momenteel druk gespeculeerd wordt over een Apple horloge (ik herhaal: “horloge”, het huidige gerucht dat de “laaggeprijsde iPhone” vervangt, die op zijn beurt weer “hoog geprijsde televisie” verving), ben ik benieuwd naar een ander mogelijk apparaat – een apparaat waarvan het idee alleen al mij de rillingen over de rug doet lopen. De gevreesde touchscreen Mac.
Aanraking van het kwaad
Net als een dorpspastoor die zich fel tegen dansen en feestjes verzet heb ik een lange maar vruchteloze strijd gevoerd tegen het aanraakscherm. Je weet wat ik bedoel met het aanraken van schermen, toch? Wanneer iemand het nodig vindt om het scherm van je laptop letterlijk met het puntje van zijn of haar vinger aan te raken om te laten zien waar hij of zij het over heeft. Blijkbaar zijn de woorden die we vroeger gebruikten om zonder fysiek contact dingen aan te duiden de Nederlandse taal uitgekropen om ergens in het bos dood te gaan.
Want op dit moment lijkt aanraking de enige manier om iets op het scherm te identificeren. Zoals een dier. Ik heb me er jaren tegen verzet, maar nu begin ik me af te vragen of de vooruitgang zich niet aan de kant van schermaanraking bevindt. Ik háát het als mensen het scherm van mijn MacBook aanraken. En hoe lang en vaak ik ook zeur, niemand houdt ermee op. “Er zit vettigheid op je vingers!”, zeg ik. “En op die van jou zit iets wat op pindakaas lijkt!” Ze negeren mijn smeekbeden. Touch. Raak.
Ik was onlangs aan het werk op mijn MacBook Air terwijl mijn zoon van negen toekeek. Op een kritiek moment stelde hij voor dat ik de verkeerde knop moest indrukken door deze op het scherm aan te raken. Als een gek snakte ik naar adem en riep: “Nee, niet doen!” Niet vanwege mijn aversie tegen het aanraken van het scherm, maar omdat ik heel even dacht dat zijn aanraking de knop ook daadwerkelijk zou activeren.
iPads zijn de oorzaak
Tablets (en daarmee bedoel ik iPads) hebben een nieuwe noodzaak voor interactie gecreëerd. Andere fabrikanten mogen dan wel als eerste touchscreen laptops geleverd hebben, het was toch echt Apple die ons op deze weg gebracht heeft. Het verschil tussen een iPhone en een Mac was groot genoeg om ons brein niet in verwarring te brengen met de twee verschillende bedieningsmethodes. Maar toen Apple iPads begon te verkopen met een scherm nauwelijks kleiner dan dat van de 11-inch MacBook Air, knapte er iets bij mij. Nu lijkt het alsof mijn MacBook scherm zou moeten reageren wanneer ik het aanraak. Maar het staat daar maar, onbewogen en onverschillig, zoals de Mona Lisa of de Sphinx, maar dan besmeurd met vingervet en pindakaas.
En ik heb van anderen vergelijkbare verhalen gehoord. Misschien zijn we allemaal wel onderworpen aan een soort van groepswaan. Maar als je een iPad hebt gebruikt – en dat is waarschijnlijk het geval – dan weet je dat aanraking een aantal voordelen heeft.
Geraakt door een hoek
Ik stel me graag voor dat de catacomben van One Infinite Loop gevuld zijn met meer unieke verwrongen illusies dan het eiland van Doctor Moreau. Voornamelijk omdat ik een rijke fantasie heb. Maar ik zou verbaasd zijn als er niet ergens een touchscreen MacBook tussen zou zitten, wachtend op de dag dat het niet langer een speling van de natuur is, maar een echte jongen van vlees en bloed – een Apple-product.
Ik kan niet met zekerheid zeggen dat het ook daadwerkelijk zal gaan gebeuren, ik heb geen unieke inside kennis. Maar een mogelijke aanwijzing dat Apple die richting op zou kunnen gaan kwam toen het bedrijf in Lion overstapte van omgekeerd scrollen op “natuurlijk” scrollen. Of misschien wilde Apple per se dat het trackpad zich hetzelfde zou gedragen als haar iOS-apparaten. Dat sluit ik niet uit….
Je kunt natuurlijk niet zomaar een MacBook nemen en er een touchscreen aan vastmaken. Het laatste wat ik wil doen is met mijn vingers door menubalken navigeren. Probeer dat een tijdje op het Surface tablet van Microsoft en je staat in een mum van tijd ineens zomaar tegen een nest schattige poesjes te schreeuwen. En neem het van me aan, je zult als je dat doet meteen gevraagd worden om de dierenwinkel te verlaten.
Ik heb niet al te veel tijd besteed met een Surface, maar ik genoeg om te weten dat het toevoegen van aanraking aan een besturingssysteem geen eenvoudige zaak is. Okay, ik geef toe dat Microsoft een mooie front-end op Windows 8 heeft gezet, maar zodra je de klassieke desktop gaat gebruiken is het alsof je dikke worstenvingers hebt. Ik weet niet hoe ik dit probleem moet oplossen – en Microsoft toevallig ook niet – maar ik heb door de jaren heen geleerd dat het feit dat ik niet weet hoe iets opgelost moet worden niet wil zeggen dat Apple dat ook niet weet.
Hoewel ik er niet van houd als mensen mijn scherm aanraken zijn er gevallen waarin ik een taak wil uitvoeren door middel van aanraking in plaats van de cursor te gebruiken. Het weghalen van notificaties, bijvoorbeeld. In Mountain Lion moet je op een notificatie klikken en naar rechts verslepen om deze weg te halen (dat is vooral nuttig wanneer je meldingen voor software-updates krijgt die geen knop hebben om ze te verwijderen). Ik vind het niet erg om mijn cursor daarvoor te gebruiken, maar een simpele veeg met mijn vinger zou handiger zijn. Je kunt op de trackpad over een melding heengaan en deze met twee vingers “wegswipen” zonder te klikken, maar soms vraagt een element op het scherm om een meer gerichte verwijdering.
Door het gebruik van iOS-apparaten verwachten we dat schermen reageren – met name kinderen die ermee opgroeien. Hoewel andere fabrikanten eerder waren met het produceren van touchscreen computers is Apple het bedrijf dat het op de juiste manier zou kunnen doen. De benadering van Microsoft was:
“Het heeft aanraakmogelijkheid omdat het een laptop en een tablet is! En boenwas! En oorsmeer! Nee, wacht, dat niet. Tenzij je daarvan houdt. In dat geval is het ook oorsmeer.”
De benadering van Apple, ervan uitgaande dat dit specifieke gerucht waar is, zal de heruitvinding van gebruikersinteractie op de desktop moeten zijn. Ik hoop dat het bedrijf de uitdaging aanneemt. Want hoewel ik een hekel aan vette vingers op mijn scherm heb, houd ik van eenvoudiger invoermethodes.
Dit is een vertaling van het MacWorld.com artikel "Don't fear the touchscreen Macbook", geschreven door John Moltz (@moltz).