Ook een Mac kan een baaldag hebben

© CIDimport

Ook een Mac kan een baaldag hebben

Geplaatst: 21 maart 2011 - 12:27

Aangepast: 16 november 2022 - 09:26

Redactie ID.nl

Het moest een keer gebeuren. Na meer dan acht jaar zonder problemen met Mac OS X computers te hebben gewerkt, gaf mijn MacBook Air er de brui aan.

Ik werk aan dit stuk vanaf een MacBook Air uit 2010 die ik in Unix-modus gestart heb, terwijl ik aan boord zit van een vliegtuig dat onderweg is naar Boston. Zojuist heb ik voor het eerst een grote crash op een Mac laptop meegemaakt, terwijl ik al jaren zonder problemen met die machines werk. Ik kwam muurvast te zitten. Alhoewel, muurvast – ik kan nog steeds met Unix’ vim schrijven en zal straks gaan onderzoeken hoe groot de opgelopen schade precies is.

Enige momenten terug kreeg ik verbaasde blikken van mijn medepassagiers toegeworpen; een kerel vroeg me op de man af welke applicatie ik draaide. Mensen zijn het klaarblijkelijk niet gewend om een Mac in zo’n benarde positie aan te treffen.

Daar wil ik nooit meer aan beginnen

Slechts weinig andere zaken irriteren me meer dan vanaf het nulpunt een computer moeten installeren en configureren. Ik neem al jaren dezelfde Mac-omgeving van machine naar machine mee. Mac OS X migreert vlekkeloos al je data, applicaties, instellingen van installatie naar installatie. Ik vind het een van de grote voordelen van OS X: je hoeft niet uren bezig te zijn met het opnieuw installeren van applicaties, serienummers vanaf cd-doosjes opzoeken, e-mail programma’s opnieuw instellen en andere tijdrovende bezigheden wanneer je naar een (nieuwe) Windows computer overstapt. Ik vind het echt zonde van mijn tijd. Mijn Mac-omgeving past mij als mij als mijn favoriete broek en ik moet er niet aan denken om een nieuw exemplaar in te moeten lopen.

Toen ik eenmaal in Boston geland was, ging ik naar kantoor, sloot de Mac aan en zag dat er nog steeds niets veranderd was. Waar de machine eerder in pakweg vijf seconden opstartte, bleef er nu in het midden van het scherm een zielig rondje eindeloos draaien. Ik pakte er een Windows 7 laptop bij en ging zoeken wat het probleem zou kunnen veroorzaken. Alsof de duivel ermee speelde, kreeg ik op die machine prompt een blauw scherm wat verzandde in een herstart. Helaas was ik net te laat om een spetterende foto te nemen van deze Mac en Windows machines naast elkaar die tegelijkertijd op hol sloegen.

Wat betreft de Air, het bleek dat er ergens wat corrupte code was opgetreden waardoor verschillende kexts (kernel extensions) niet geladen konden worden en het voor window server onmogelijk was op te starten. Als hardcore Unix-geek besloot ik direct om me op het ergste voor te bereiden en een backup te maken voordat ik het probleem zou gaan repareren.

Gelukkig kun je binnen Mac OS X als single-user naar Unix booten. Hierdoor kon ik handmatig wat belangrijke documenten overzetten naar een USB-stick. Echt ideaal was het echter niet. Zo kon ik in deze modus geen diskutil gebruiken, daarvoor moest ik gebruikmaken van de USB boot/reïnstall stick van OS X. Toen ik dat gedaan had kon ik disk permissies repareren en besloot ik het op een herstart te wagen. Helaas – het probleem bleef bestaan. De interne 256GB flashdisk liet geen problemen met het bestandssysteem zien; het was blijkbaar een probleem met een of meerdere corrupte bestanden.

Ik ging verder met het overzetten van mijn 70GB grote home-directory naar een HFS+ geformatteerde USB-drive en zette die map naar een oudere Mac over, voor het geval dat. Daarna formatteerde ik de USB-drive met de GUID-partitietabel (die gebruikt wordt voor Intel-gebaseerde Macs) en installeerde een verse kopie van Mac OS X vanaf de USB-installatiestick. Tijdens de installatie koos ik ervoor om eerdere bestanden en instellingen vanaf mijn harde schijf terug te zetten. Even later kon ik vanaf de externe USB-disk de Air prima opstarten, met al mijn bestanden en instellingen volledig intact. Natuurlijk was dit niet de uiteindelijke oplossing, want ik ben niet van plan die drive overal mee naar toe te slepen. Het werd tijd om ook de interne harde schijf te repareren.

Omdat ik nu alles had gebackupt, ontkoppelde ik de externe schijf en startte ik vanaf de USB-installatiestick op. Ik koos ervoor om Mac OS X op de lokale schijf te installeren en twintig minuten later kon ik weer normaal opstarten. Weer twintig minuten later had ik ook weer al m’n tools en data op de schijf staan.

Complimenten voor OS X

Wat is de les die hieruit getrokken kan worden? Dat je beter het zekere voor het onzekere kunt nemen en een volledige backup moet maken wanneer het nog kan. De Wet van Murphy dicteert dat als ik een herinstallatie had geprobeerd, ik onherroepelijk toch de disk had moeten formatteren omdat het probleem daarmee niet opgelost zou zijn. Ook is er iets voor te zeggen dat een veelgebruikt besturingssysteem voor consumenten zich altijd in een terminalvenster laat opstarten en vanaf de installatiedisk handige utilities als rsync kan draaien. Zulke functionaliteit maakt een gecrasht systeem transparanter en helpt ervoor te zorgen dat je altijd bij je data kunt.

Als ik een normale gebruiker was geweest, zou ik mijn machine naar een Apple Store hebben gebracht. Daar zouden ze het besturingssysteem opnieuw hebben geïnstalleerd en waarschijnlijk ook de schijf hebben geformatteerd. Voor mij was dat geen optie geweest.

Maar als ik nou die USB-installatiestick in het vliegtuig had gehad, zou ik het probleem al verholpen kunnen hebben voordat de stewardessen de maaltijd kwamen brengen. Ik ben misschien in de steek gelaten door mijn Air, maar ik heb relatief eenvoudig een volledig herstel kunnen doen. Als ik dan toch met een Mac-ramp te maken krijg, dan het liefst op deze manier.

Deel dit artikel
Voeg toe aan favorieten